Heimsborgarar og lífskúnstnerar
Þótt það sé urmull bráðgóðra kaffihúsa hér í Madrid...
Ég held ég gubbi næst þegar ég heyri þessa setningu.
Annars hafa mér alltaf þótt orðin heimsborgari og lífskúnstner frekar niðrandi. Enda eru þau iðulega sögð í napuryrtum tón. Líka kannski vegna þess að fyrstir sem koma upp í hugann eru menn á borð við Ármann Reynisson og Kristinn R..
Mér finnst hin auglýsingin miklu betri.
Kristinn M.: Que café es este?
Glaðbeittur spænskur þjónn: Es Merrild, senjor.
Kristinn M.: Aaaah, claro.